 Koning David schrijft in Psalmen 133:1-3 het volgende: "Ziet, hoe goed en hoe liefelijk is het, als broeders ook tezamen wonen. Het is als de kostelijke olie op het hoofd, nedervloeiende op de baard, de baard van Aäron, die nedergolft op de zoom van zijn klederen. Het is als dauw van de Hermon, die nederdaalt op de bergen van Sion. Want daar gebiedt de Here de zegen, leven tot in eeuwigheid." David beschrijft hoe goed en liefelijk het is als broeders tezamen wonen. We kunnen dit ook zien als onderlinge eenheid in de gemeente en kerk. Het wordt vergeleken met het zalvingsproces van Aäron en als de dauw die nederdaalt op de bergen Sion. Want daar gebiedt de Here de zegen, leven in eeuwigheid! Daar waar eenheid is gebiedt de Here de zegen! We hoeven niet verder te zoeken want daar waar eenheid is, is God met Zijn zegen. Eenheid is de volmaakte wil van God. Door eenheid in de gemeente en kerk zal de wereld geloven dat Jezus naar deze aarde gezonden is. Dit geldt uiteraard voor de lokale gemeenten maar ook voor de samenwerking en eenheid van de universele gemeenten met de diverse en verschillende denominaties.Een eenheid kan je niet alleen zijn; een eenheid ben je samen. Vandaag leven we in een individualistische maatschappij en dat zien we ook vaak terug onder gelovigen. Het probleem is dat het "ik-gericht zijn", een individualistische geloofsleven, concepten zijn die niet bij God bestaan. De gemeente is het lichaam waarin en waardoor God zich aan de wereld wil manifesteren. Binnen de lokale gemeente moeten we werken aan de onderlinge relaties en leren een eenheid te worden maar ook buiten onze eigen denominaties en kerkmuren. Daarom bad Jezus in Johannes 17:20-23 dat allen die in Hem zouden geloven één zouden zijn, zoals Jezus een is met de Vader, opdat de wereld zou geloven dat Hij door de Vader gezonden is. Een zijn, dat is de wil van God voor iedere gelovige.  Jezus gaf zijn leven voor een ieder die gelooft maar uiteindelijk heeft Hij zich overgegeven voor de gemeenteIn Efeziërs 5:25-27 lezen we dat Christus Zijn gemeente heeft liefgehad en Zich voor haar overgegeven heeft. Als Jezus Zijn leven gegeven heeft voor Zijn gemeente dan kunnen wij niet langer ik-gericht zijn. Dan kunnen wij niet langer individualistisch bezig blijven, maar moeten we leren om Jezus' voorbeeld te volgen en gemeentegericht te zijn. Dat kunnen we alleen bereiken wanneer we als gemeente als een eenheid kunnen functioneren. Gods gemeente (de kerk) is uitgekozen en gemandateerd door God om Christus hier op aarde te vertegenwoordigen en Zijn werk te doen.oIn Mattheüs 16:13-18 spreekt Jezus over Zijn gemeente/kerk die onverslaanbaar zal zijn. Dit is de eerste keer dat het woord ‘kerk’ wordt gebruikt, en ook hier wordt gedoeld op het geheel van mensen die geloven in Jezus De oorsprong van het woord 'kerk' is het Griekse 'Kyriakè' (='van de Heer'). In de Griekse tekst van het Nieuwe Testament wordt daarentegen als aanduiding van de groep of samenkomst van gelovigen het woord 'Ekklèsia' gebruikt (oproepen) In de Septuagint, de Griekse vertaling van het Oude Testament, wordt het woord 'ekklèsia' regelmatig gebruikt als aanduiding voor de vergadering van het volk Israël. In het Nieuwe Testament wordt de term daarentegen voornamelijk gebruikt als aanduiding voor de gemeente van God - alle gelovigen vormen dus samen de ekklèsia. Een verwant nieuwtestamentisch gebruik van de term 'ekklèsia' is die van een concrete groep gelovigen op één plek, bijvoorbeeld 'de gemeente in Korinthe'.  Wij als gelovigen zijn Christus lichaam, leden in het bijzonder1 Korinthiërs 12:12-27 spreekt over de gemeente als lichaam van Christus. Hoewel het lichaam verschillende leden heeft, kan het een niet zonder de andere. Zo ook in de gemeente (lokaal en universeel) niemand kan zonder de ander. We hebben elkaar nodig om geestelijk te functioneren. Dit geldt voor ons als individuen maar net zo goed voor alle verschillende gemeenten en kerken. We hebben elkaar nodig! Eenheid alhoewel we allen verschillend zijn. |
Korte bemoedigende boodschappen |
RSS-feed